خدايا چه سخته جدايي....

چه سخته دوري از يار و تنهايي 

ولي سخت تر  از ان انتظار است 

همان انتظاري كه به من اميد اتصال مي دهد

يعني ممكن است بار ديگر خوشبختي را با او در اغوش بگيرم؟

ممكن است بار ديگر طعم شيرين با او بودن را بچشم؟

خدايا مگر من چه گناهي به در گاهت كردم كه قلبم را عاشق افريدي

خدايا جرم من دوست داشتن است 

من با جان و دل اين جرم را مي پذيرم

شلاق هاي شكنجه گر  سرنوشت را ميخورم و به يادگار ميبرم تنها به اميد رسيدن به او .....

خدايا من او را بعد از تو مي پرستم ...او را به من باز گردان    

تو این روزا ما آدما
گل نمی دیم به دست هم
از یادمون داره میره
دلتنگی های دم به دم

این روزا دیگه همه جا
صحبت بی وفاییه
ورد زبون آدما
تنهایی و جداییه


هرکی به فکر خودشه
همدلی معنا نداره
حتی دیگه بی بهونه
عشق میره تنهات می ذاره

یکی بیاد داد بزنه
که دوره دوره ي وفاست
دشمنی معنی نداره
دنیا پر از صلح و صفاست

من می مونم تا که نگن
عشق دیگه بی دووم شده
من می مونم تا که نگن
دوره ي عشق تموم شده

من می مونم تا که بگم
دوست داشتنم حقیقته
برای اعتبار عشق
همین خودش غنیمته


یکی بیاد یکی بیاد
تا آخر عاشق بمونه
دلزده و خسته نشه
دل کسی رو نشکونه

من می مونم تا بدونم
عاشق و با وفا کیه؟
تا که دیگه کسی نگه
یک دل با صفا چیه؟

                                                       تا چشم ها را بستم                                                                                                
                                                      فكر رفتن كردم
                                                      تا كه لب وا كردم
                                                     گفتگويم تو شدي
                                                     جستجويم تو شدي
                                                     زير باران پر احساس خيال
                                                     شستشويم تو شدي
                                                    هركجا بودم من
                                                    پيش رويم تو شدي...
                                                  هيچ كس جز تو نبود
                                                  همه اويم تو شدي ...!

اون لحظه ای که عطر تو می پیچه تو باغ تنم
اون لحظه ای که اسم تو ، تو سینه فریاد میزنم
اون لحظه رها شدن از حال و روز خویشتنم
زنده میشم با دیدنت وقتی که میری میشکنم

قلبی که با تو میزنه تو سینه داغونش نکن
چشمی که چشم براهته بیهوده گریونش نکن
اشکای دونه دونمو سیلاب بارونش نکن
این دل عاشق منو بی سر و سامونش نکن
تا وقتی قلب عاشقم بخاطر تو میزنه
طلسم تنهایی من با دستای تو میشکنه

یکی بود تو قصمون وفا نکرد

رفت و پشت سرشم نگاه نکرد

یکی بود زندگیشو هوس سوزوند

آبروش رفت و دیگه اینجا نموند

یکی بود یکی نبود و یه پری

یه بغل عاشقیای سر سری

کی بود اون که طاقت گریه نداشت

عاشق هوس شد تنهام گذاشت!!!!

خواستم که شیدایی کنم

مفتون چشمانت شدم

در عشق رسوايت كنم پاي بند پيمانت شدم

خواستم سخن از دل بگم

ديدم دل ميبري ، دين ميبري ، مومن به ايمانت شدم

گفتم مرحم نهم بر زخم خويش سازش كنم با اخم خويش

بيهوده بود تجويز من محتاج به درمانت شدم

خواستم پنهان كنم اين راز را اين سوز و اين گداز را

غافل كه من انگشت نماي شهر و سامانت شدم

مي دوني خيلي وقته كه رفتي

دلمو تكه تكه كردي

مثل يك تكه بلور من و از عمق وجودم ذره ذره كردي

يادته گفتي به من كه عاشقي

حالا باش ببين چه وعده كردي

تو گفته بودي طبيب دل بيماراني

پس طبيب دل من باش كه بيمار توام

تو هم رفتي رها كردي دلم را

دو صد چندان نمودي مشكلم را

اخه چرا خانوادهامون با عشقمون مخالفت میکنند نمیزارن به عشقمون برسیم؟؟؟!!!؟؟؟

چرا ارامش با اون بودنو خوشبختی کنار اونو میخوان ازمون بگیرن؟!؟

اخه چرا؟؟؟؟؟؟؟؟

ای خدا...

دمش گرم باران رو میگم! زد به شانه هام گفت تو امشب استراحت کن من به جات میبارم!!!

من امشب، باز امشب گرمی دستاتو کم دارم، من از عاشق شدن با دلهره با ترس بیزارم دلم میگیره وقتی تو میگی لایق نبودی، میگی دنیای من تنها شده تنها سفر کرده

همیشه فاصله تلخه و امید باقیست..

نگو اسمون خدافظ،تحمل کن یه راهی هست.

یه راهی که تو اون شاید پناه تازه ای باشد.

فقط باور کن امشب ،میشه بی خورشید فردا شه!

من امشب، باز امشب،باتو از عاشق شدن میگم،من از اغاز،پایان جنگ تن به تن میگم،توام فردا به احساس غم دلتنگی عادت کن،اگر سخته نمیتونی بگو راحت شکایت کن!

همیشه فاصله...

         .

با تو آغاز نکردم که روزی به پایان برسانم.

عاشقت نشدم که روزی از عشق خسته شوم.

با تو عهد نبستم که روزی عهدم را بشکنم.

همسفرت نشدم که روزی رفیق نیمه راهت شوم.

همسنفت نشدم که روزی عطر نفسهایم را از تو دریغ کنم.

و با یاد تو زندگی نمیکنم که روزی فراموشت کنم.

با تو آغاز کردم که دیگر به پایان نیندیشم.

عاشقت شدم که عاشقانه به عشق تو زندگی کنم.

با تو عهد بستم که با تو تا آخرین نفس بمانم.

همسفرت شدم که تا پایان راه زندگی با هم باشیم.

همسنفست شدم که با عطر نفسهایت زنده بمانم.

و با یادت زندگی میکنم که همانا با یادت زندگی برایم زیباست.

همچنان لحظات زیبای با تو بودن میگذرد ،

از آغاز تا به امروز عاشقانه با تو مانده ام ای همسفر من در جاده های نفسگیر زندگی.

اگر در کنار من نباشی با یادت زندگی میکنم ،

آن لحظه نیز که در کنارمی با گرمی دستهایت و نگاه به آن چشمان زیباست زنده ام.

ای همنفس من بدون تو این زندگی بی نفس است ،

عاشق شدن برایم هوس است و مطمئن باش این دنیا برایم قفس است.

با تو آغاز کرده ام که عاشقانه در دشت عشق طلوع کنم ، طلوعی که با تو غروبی را نخواهد داشت.

و همچنان لحظات زیبای با تو بودن میگذرد ، لحظه هایی سرشار از عشق و محبت.

با تو بودن را میخواهم نه برای فرداهای بی تو بودن.

با تو بودن را میخواهم برای فرداهای در کنار تو بودن.

با تو بودن را میخواهم برای فرداهای عاشقانه تر از امروز.

پس ای عزیز راه دورم با من باش ، در کنارم باش و تا ابد همسفرم باش.

                    دوستت دارم

           روی ساحل سرخ دلت اسم کسی رو حک نکن                                                                     

                                                به اینکه من دوست دارم حتی یه ذره شک نکن 

بزار بهت گفته باشم که ماجرای ما و عشق                                                                    

                                               تقصیر چشمای تو بود ‌‌‌، وگرنه ما کجا و عشق ؟ 

این هم از یک عمر مستی کردنم

سال ها شبنم پرستی کردنم

 اما دل زهر جدایی را بخور

 چوب عمری با وفایی را بخور

 اما دل دیدی ماتت کردو رفت

خنده ای بر خاطراتت کردو رفت

من که گفتم این بهار افسره نیست

من که گقتم ای دل بی بندو بار عشق یعنی رنج یعنی انتظار

شیر باشی عشق موشت میکند موش باشی عشق ماتت میکند

اه عجب کاری بدستم داد دل هم شکستو هم شکستم داد...

          در دادگاه عشق
قسمم قلبم بود
وکیلم دلم بود
وحضار جمعی از عاشقان و دلسوختگان
قاضی نامم را بلند خواند و گناهم را دوست داشتن تو اعلام کرد
محکوم شدم به تنهایی و مرگ
در کنار چوبه دار از من خواستند که اخرین خواسته ام را بگویم و من گفتم به تو بگویند
*دوستت دارم*

عشق یه چیز کور نیس!

عشق باید روشن باشه!

عشق اصلا تو روشنایی جوونه میزنه!

عشق از سر ناچاری نیس!

عشق باید خودش یه چاره باشه!

عشق میدون عمل وسیعی لازم داره!

عشق زمان لازم داره!

اون که تو یه جای کوچک ویه زمان کوتاه به وجود میاد عشق نیس!

اون کسی که میره تا عاشق بشه به عشق نمیرسه!عشق باید خودش یه چاره باشه!

اون پسر یا دختری که منتظره مثلا عصری از خونه بیاد برون تا یکی رو ببینه

یا

یکی بیاد طرفش تا عاشق بشه بعدش تو اتاق بشینه اهنگ بزاره و گریه کنه

دنبال عشق نمیگرده میخواد بازی کنه

میخواد بگه که مثلا من بزرگ شدم!!!

 در آغوشم بگیر

بگذار برای آخرین بارگرمی دستت را حس کنم

و مرا ببوس تا با هر بوسه ات به آسمان پرواز کنم

نگاهم کن و التماسم را در چشمانم بخوان

قلبم به پایت افتاده است نرو

لرزش دستانم و سستی قدمهایم را نظاره کن

تنها تو را می خواهم

بگذار دوباره در نگاهت غرق شوم

و بگذار دوباره در آغوشت بخواب روم

کل کل دوتا شاعر در مورد دختر و پسر!!!!!

به نام خدایی که زن آفرید / حکیمانه امثال ِ من آفرید
خدایی که اول تو را از لجن / و بعداً مرا از لجن آفرید !
برای من انواع گیسو و موی / برای تو قدری چمن آفرید !
مرا شکل طاووس کرد و تورا / شبیه بز و کرگدن آفرید !
به نام خدایی که اعجاز کرد / مرا مثل آهو ختن آفرید
تورا روز اول به همراه من / رها در بهشت عدن آفرید
ولی بعداً آمد و از روی لطف / مرا بی کس و بی وطن آفرید
خدایی که زیر سبیل شما / بلندگو به جای دهن آفرید !
وزیر و وکیل و رئیس ات نمود / مرا خانه داری خفن آفرید
برای تو یک عالمه کِیْسِ خوب / شراره ، پری ، نسترن آفرید
برای من اما فقط یک نفر / براد پیت من را حَسَنْ آفرید !
برایم لباس عروسی کشید / و عمری مرا در کفن آفرید
به نام خدایی که سهم تو را / مساوی تر از سهم من آفرید
.

.

.

.

.

.

.

.
پاسخ ابه ‌نام خداوند مردآفرین / که بر حسن صنعش هزار آفرین
خدایی که از گِل مرا خلق کرد / چنین عاقل و بالغ و نازنین
خدایی که مردی چو من آفرید / و شد نام وی احسن‌الخالقین
پس از آفرینش به من هدیه داد / مکانی درون بهشت برین
خدایی که از بس مرا خوب ساخت / ندارم نیازی به لاک، همچنین
رژ و ریمل و خط چشم و کرم / تو زیبایی‌ام را طبیعی ببین
دماغ و فک و گونه‌ام کار اوست / نه کار پزشک و پروتز، همین !
نداده مرا عشوه و مکر و ناز / نداده دم مشک من اشک و فین!
مرا ساده و بی‌ریا آفرید / جدا از حسادت و بی‌خشم و کین
زنی از همین سادگی سود برد / به من گفت از آن سیب قرمز بچین
من ساده چیدم از آن تک‌ درخت / و دادم به او سیب چون انگبین
چو وارد نبودم به دوز و کلک / من افتادم از آسمان بر زمین
و البته در این مرا پند بود / که ای مرد پاکیزه و مه‌جبین
تو حرف زنان را از آن گوش گیر / و بیرون بده حرفشان را از این
که زن از همان بدو پیدایش‌ات / نشسته مداوم تو را در کمین !

 تو را گم کرده ام

انگار نیستی،نه صدایی از تو است و نه نگاهی

پس بگو چرا نمیکنی از من یادی

من برایت شده ام لحظه ای،گهگاهی

فکر نمیکنم از دوری ام آرامی

در حسرت منی و پریشانی

تو را گم کرده ام و در جستجوی توام ،تا تو را دوباره به قلبم برسانم ،

قلبم نفس میخواهد،باید قلبم را تا لحظه ی پیدا کردنت بی نفس بکشانم.

آنقدر دلم برایت پرپر زد که بی بال شد،

آنقدر گشتم و گشتم اینجا و آنجا که اینک خودم را نیز گم کرده ام.

بشنو صدایم را ،این آخرین نوای کسی است که بی تو بی صداست

ببین حالم را،این آخرین نفسهای کسی است که بی تو بی هواست

تو را گم کرده ام و تنهایی را پیدا،ای غم تو دیگر به سراغم نیا

نیستی و خیالت با من است،از خیال تو یادت در قلب من است،

از یادت ،دلتنگی به جا مانده و انتظار،بیش از این مرا بیقرار نگذار.

تو را گم کرده ام و آغوش سردم در حسرت گرمای وجودت مانده،

قلب عاشقم این قصه نیمه تمام را تا آخرش خوانده،

این خاطره هاست که در خاطر پریشانم به جا مانده.

میخواهمت ای جواهر گمشده ام،

اگر بودی و میدیدی حالم را ،میفهمی که چرا دیوانه شده ام.

فاصله ی من و تو ، دورتر از آسمان و دریا است ،

من میبارم و تو فکرت پیش ساحل است

هنوز هم باور نداری که قلبم عاشق است.

تو را گم کرده ام و پیدایت میکنم، 

اگر تو را دیدم به اندازه تمام عمرم نگاهت میکنم 

امروز اگر نیایی دیر میشود، سایه من از ردپای آشنای تو بر روی دلم دور میشود

وهمچنان دورتر میشود تا به آغاز فراموشی یکدیگربرسیم

و این یک آه حسرت است و این آخرین فرصت است

و اینجاست که حتی اگر در آینه بنگریم ، تصویر رخ خودمان را هم نخواهیم دید

و ما جزو آرزوهای محال میشویم و حسرت امیدهای ما را خاکستر میکند

منی که شب نشینم چگونه با خورشید باشم ؟

من حتی با ستاره ها نیز همنشین نبوده ام!

حالا تو در انتظار طلوع رویاهای خودت نشسته ای و من در انتظار اینم که

رویاهای دیروز، با دلم همراه شوند!

وقتی خیسی سرزمین چشمانم همیشگیست آمدن باران دگر آن شور را ندارد

این مرام بی مرامی ات، این وفای بی وفایی ات ، این محبت نامهربانی هایت

در حق دلم مرا مثل آتش رو به خاموشی کرده است

خیلی وقت است در دریای بی انتهای غمهایت غرق شده ام

اما تو ای شناگر ماهر مرا در حال غرق شدن هم ندیدید

چه برسد به شنیدن فریادم در زیر آب

کاش ميشد پرنده بوديم توي دست آسمون تا براي هم مي ساختيم از پَرامون آشيون

 من براي تو ميساختم سقفي از بال و پرم تو ميزاشتي عاشقونه پرت رو زير سرم

واي نگو این فقط یه خوابه اگه پرنده بوديم تو رو با خودم مي بردم وقتي با تو مي پريدم آسمون كم مياورد،

نميذاشتم شوق پرواز تو دلامون بره از ياد، تو رو با خودم ميبردم جايي كه نباشه صيّاد تو فقط بايد بموني اي پناهِ آخر من تا كه پرپر نشه بي تو، همه ي بال و پر من نگو اين فقط يه خوابه

، من و تو پرنده نيستيم وقتي همديگرو داريم ،اما ما ميتونيم از محبّت با هم، آسمون بسازيم حتي با دستاي خالي با هم آشيون بسازيم

عاشق اونه که تو سرما کتشو بده به عشقش،خودش سرما بخوره،6تا امپول بزنه،دهنش سرویس شه تا دیگه از این غلطا نکنه...؟!!!!!!!!!!!!!!

                           ((وقتی زندگی بدون عشقت برات معنی نداره))                 

دیشب در خواب ناگهان خدا در گوشم گفت:تو را چه به عشق...

گفتم چرا؟!؟گفت تو در خوابی و عشقت در اغوش دیگری...

لبخند ی زدم رو به خدا گفتم این مخلوق توست...

انگار خودت خوابی و خبر از دنیایت نداری...

خدايا چه سخته جدايي....

چه سخته دوري از يار و تنهايي 

ولي سخت تر  از ان انتظار است 

همان انتظاري كه به من اميد اتصال مي دهد

يعني ممكن است بار ديگر خوشبختي را با او در اغوش بگيرم؟

ممكن است بار ديگر طعم شيرين با او بودن را بچشم؟

خدايا مگر من چه گناهي به در گاهت كردم كه قلبم را عاشق افريدي

خدايا جرم من دوست داشتن است 

من با جان و دل اين جرم را مي پذيرم

شلاق هاي شكنجه گر  سرنوشت را ميخورم و به يادگار ميبرم تنها به اميد رسيدن به او ..... خدايا من او را بعد از تو مي پرستم ...... او را به من باز گردان           

پروانه به شمع بوسه زد بال و پرش سوخت
بیچاره از این سوختن عشق آموخت
فرق منو پروانه این است که پروانه پرش سوخت
اما من جگرم سوخت…

                                                  هرکی اومد سر راهم چشمامو بستمو ندیدم

                                                     عکس تو دست من تورو با دلم خریدم

                                                     من همه ترانه هامو واسه چشم تو نوشتم

                                                     ندونستم که دروغی ووای چه تلخه سرنوشتم

سلام بهونه ی قشنگ من برا زندگی اره  بازم منم همون دیوونه ی همیشگی فدای مهربونیات چه میکنی با سرنوشت دلم برات تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت حال منو اگه بخوای رنگ گلای قالیه جای نگاهت بد جوری رو صحن چشمام خالیه،ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر از غم،از غصه ها هرچی بگم جون خودت بازم کمه دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار اسمون فریاد زدم یا تو بیا یا منو پیشت برسون،فدای تو نمیدونی بی تو چه دردی کشیدم،حقیقتو واست بگم به اخر رسیدم تو رفتیو تنها شدم با غصه های زندگی،قسمت تو سفر شد قسمت من آوارگی،نمیدونی چه قدر دلم تنگه برای دیدنت برای مهربونیات نوازشات بوسیدنات به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهته یهقلب تنها و کبود هلاک یه نگاهته،من میدونم همین روزا عشق من از یادت میره بعدش خبر میدن که بیا دوستت داره میمیره،روزات بلند یا کوتاه دوست شدی با کسی؟!بیشتر از من نزارش تو غصه و دلواپسی!یه وقت منو گم نکنی ت و دود اون  شهر غریب یه سرزمینه با صدتا نیرنگو فریب،فدای تو یه وقت شبا بی خوابی خستت نکنه غم غریبی عزیزم سدو شکستت نکنه چادر شب لطیفتو از روت شبا پس نزنی تنگ بلور آبتو یه وقت ناغافل نشکنی!اگر واست زحمتی نیس سر عهدمون بمون،من تو رو سپردمت دست خدای مهربون،راستی دیروز بارون اومد منو خیالت تر شدیم رفتیم تو قلب اسمون با ابرا هم سفر شدیم از وقتی رفتی اسمون پر  از کبوتره،زخم دلم خوب نشده  از وقتی رفتی بدتره،غصه نخور تا تو نیای حال من این جوریه سرفه های مکررم مال هوای دودیه،گلدون شمع دونیمونم عجب واست دل وا پسه مثل بچه ای که بار اول میره مدرسه،تو از خودت برام بگو بدون من خوش میگذره؟دلت میخواست میومدم یا تنها  رفت بهتره؟!از وقتی رفتی تو چشام فقط شده کاسه ی خون همش یه چشم به دره چشم دیگم به اسمون،یادت میاد گریه هامو ریختم کنار پنجره داد کشیدم تو رو خدا نامه بده یادت نره یادت میاد خندیدو گفتی حالا بزار برم تو رفتیو من کنار در منتظرم امروز دیدم دیگه داری منو فراموش میکنی فانوس ارزو هامو داری خاموش میکنی گفتم واست نامه بدم نگی عجب بی وفایی با اینکه من خوب میدونم جواب نامه باخداست عکسای نازنینتو با چندتا گل کنارمه یه بغض کهنه چند روز دائم در انتظارمه ،تنها دلیل زندگیم با یه غمی دوست دارم داغه دلم تازه میشه وقتی که نیستی چه کنم با این دل بهونه گیر،مگه نگفته بودم چشماتو از چشم من هیچ وقت نگیر،حرف منو به دل نگیر همش مال غربته تو رفتیو من قریب شدم،چه دنیای عجیبی زودتر بیا بدون تو اینجا واسم  جهنمه دیواری خونمون پر از سایه غصه و غمه،تحملی که تو دادی دیگه داره تموم میشه مگه نگفته بودی همه جا واسه منی تو،همیشه دلم واست شور میزنه این دلو بی خبر نزار تورو خدا با خوبیات رو هیچ دلی اثر نذار فکر نکنی از راه دور دارم سفارش میکنم به جون تو فقط دارم یه قدری خواهش میکنم اگر بخوام برات بگم شاید بشه صدتا کتاب که هر صفحه اش غصه ی چندتا درده چندتا عذاب،میگم شبا ستاره ها تا میتونن دعات کنن نورشونو بدرغه ی پایه خندهات کنن..

                                                 ((دوست دارم همیشه به یادتم))